Paaszaterdag

Paaszaterdag is een stille dag. Tussen het kruis en de opstanding. Een dag van wachten, van niet-weten. De eerste leerlingen leefden op deze dag met gebroken hoop. Hun Heer was gestorven. Alles leek voorbij.

Ook wij kennen zulke momenten. We dragen het gemis van hen van wie wij afscheid moesten nemen. Hun namen leven voort in ons hart, hun herinnering in ons midden. Het is geen toevalligheid dat wij hen juist op Paaszaterdag herdenken. Want ook Paaszaterdag spreekt over verlies – maar niet zonder hoop.

De stilte van de zaterdag voor Pasen is geen lege stilte. Het is een stilte waarin God werkt, onzichtbaar, diep in het donker. Jezus is neergedaald in de dood, zegt onze geloofsbelijdenis. Dat betekent: Hij is gegaan tot de uiterste diepte. Geen verdriet, geen rouw is zo diep of Hij is daar geweest.

En dat troost ons. Want het betekent dat onze geliefden niet zijn achtergebleven in de dood. Ze zijn in Gods hand, in het geheim van zijn trouw. En wij, wij mogen leven met het geloof dat de dood niet het einde is. Zoals een zaadje dat in de aarde wordt gelegd om te groeien, zo ligt ook het nieuwe leven al verborgen.

Op deze Paaszaterdag staan wij stil. We noemen hun namen. We delen het gemis. En we wachten – in vertrouwen. Want het licht komt. De morgen breekt aan. En dan mogen we het uitspreken: Christus leeft. En omdat Hij leeft, zullen ook zij leven.

De viering begint zaterdag 19 april om 18.30 uur. De viering wordt voorgegaan door Diaken Adri van Zundert met het koor Sing Together.